بی خبر

فرزندم ،اذان صبح را گفتند، باد و توفان بند آمده اما باران نه.دیوانه وار و یک ریز می بارد ، دانه های درشت ،باران دست و روی گلها را می شوید ،گاهی هم زیر ضربات ،شلاق وار خود خم اشان می کند، بازهم بی خوابم وبه هستی به خداوند و بتو می اندیشم ،به احساس ماد بی خبر...

دوست دارم، دوست داری
دوست دارد، ...
دوست داشتن ،مهر ورزیدن ، در بند زلف کسی بودن،... زیباترین فعل جهان،
صرف اش کن تا ابد ،صرف اش می کنم تا همیشه ی خدا...

بی خبر...

تقدیم به تمام عاشقان دلیری که مرگ را با آغوش باز پذیرفتند تا معنای دیگری از زندگی را نشانمان دهند...

آن عاشقان شرزه که با شب نزیستند
رفتند و شهر خفته ندانست کیستند
فریادشان تموج شط حیات بود
چون آذرخش در سخن خویش
زیستند
مرغان پر گشوده ی طوفان که روز مرگ
دریا و موج و صخره بر ایشان گریستند
می گفتی ای عزیز ! سترون شده ست خاک
اینک ببین برابر چشم تو چیستند
هر صبح و شب به غارت طوفان روند و باز
آخرین شقایق این باغ نیستند

شرزه :خشمگین

دکتر شفیعی کدکنی،، م،سرشک

بی خبر...

خداوند به آدمی گویدای قطرهٔ بیچاره، خاک خصم تو، باد خصم تو، تاب آفتابْ خصم تو، مقصدت که دریاست سخت دورست، ای قطرهٔ بی دست وپا، در میان چندین اعدا، جانب دریا چون خواهی رفتن؟قطره به زبان حال میگوید که: در جان من که قطره ام و ضعیفم، شوقی است از تأثیرعنایت دریای بی پایان.تا نظرم به خود است و به قوت خود، ضعیفم، ناتوانم، از همهٔ ضعیفان ضعیفتر، بیچاره ام از همهٔ بیچارگان بیچاره ترم،اما خداوندا چون نظرم ر بی خبر...

دلبندم ،روزگار غریبی است، اگر مرگ زود سراغمان نیاید،چیز دیگری جانمان را می گیرد، جوانمرگمان می کند، می دانی آن چیست؟تردید,شک ،دو دلی ، تردید به آنچه باور داریم ،شک به اینکه برای تعالی و رشد آمده ایم،دلبندم من افسرده نیستم ،فقط اضطراب دارم ،اضطرابی که بقول سارتر لازمه انسان بودنمان ،است ،مضطربم برای ،انتخاب هایم،باورهایم ...اما باور کن که شک نمی کنم ،به انسان بودن ،به اخلاقی ماندن ،عاشق ماندن بی خبر...